روش های افزایش حس تعلق سازمانی در کارمندان

 وقتی فردی در یک شرکت یا سازمان شروع به کار می ‌کند، یکی از سوالاتی که از خود می پرسد، این است که آیا من به اینجا تعلق دارم؟ هر فردی نیاز اساسی دارد که دیده شود، شنیده شود، نقش بگیرد و پذیرفته شود. حس تعلق سازمانی از موارد اولیه در ساخت یک تیم می باشد که کیفیت بالایی را در عملکرد آنها در محل کار دارد.

ایجاد حس تعلق سازمانی و اهمیت ویژه آن در عملکرد موثر یک سازمان

حس تعلق سازمانی بسیار ضروری می باشد. زیرا اگر نباشد، سازمان باید هزینه ‌های زیادی را در قبال آن بپردازد. همچنین تعهد سازمان نسبت به کارمندان کمتر می شود و همین مورد سبب از بین رفتن انگیزه در نیروها می شود.

حس تعلق سازمانی را چگونه در کارکنان ایجاد نماییم و آن را افزایش دهیم؟

• از بین بردن حس غریبگی کارمندان در محیط کار

حس غریبگی برای هر فردی می ‌تواند نگران‌ کننده باشد. برای مثال، بعضی از کارکنان در محیطی که کار می‌ کنند، احساس بدی دارند و فکر می کنند که غریبه اند. به همین دلیل خود را نادیده می ‌گیرند و همین باعث می ‌شود که کارایی آنها در محل کار به صورت چشمگیری کاهش یابد. اگر این احساس از بین برود، در نتیجه حس تعلق سازمانی در کارمندان ایجاد می شود.

• کمک به کارمندان جهت خودآگاهی و خودشناسی بیشتر

آندسته از کارکنانی که اول خودشان را و بعد از آن، نقاط قوت و ضعف خود را به خوبی می ‌شناسند، خیلی زود در کار خود پیشرفت می ‌کنند و در برقراری ارتباط با دیگران موفق تر هستند. آنها می ‌توانند از تیم خود پشتیبانی و حمایت کنند. این خودآگاهی و خودشناسی باعث می‌ شود که گروه یا تیم بتوانند از چالش ‌هایی که در مسیرشان به وجود می ‌آید، به راحتی عبور کنند و خود به خود حس تعلق سازمانی در آنها به وجود می آید.

• هدف گذاری کوتاه مدت و بلند مدت سازمانی برای شغل کارمندان

اهداف کوتاه مدت و بلند مدت برای ایجاد حس تعلق سازمانی و افزایش آن لازم و ضروری می ‌باشد. اگر این هدف ها وجود نداشته باشند، تعداد کارکنان در سازمان ‌ها به مرور زمان کم می شود. معمولاً کارمندان در شرکت ها و سازمان ها، وقتی می بینند که اهداف مورد نظر آنها مشخص نمی باشد، به ترک آن سازمان می پردازند. این مهم است که در پایان هر ماه که اهداف سازمان را معین کردید، سعی کنید کارمندان را ترغیب کنید تا انگیزه آنها در ماه های بعدی بیشتر شود.

• به وجود آوردن روابط خوب میان کارکنان یک سازمان

یکی از با اهمیت‌ ترین مواردی که سبب به وجود آوردن احساس تعلق سازمانی می ‌شود، روابط خوب بین کارمندان می باشد. این روابط باید به گونه ‌ای باشد که آنها نسبت به یکدیگر احساس حسادت نداشته باشند و حس دوستی و اعتماد بین آنها وجود داشته باشد. در حقیقت مدیر سازمان باید اعتدال رفتاری را در میان کارمندان به وجود آورد. این کار نیاز به کسب مهارت دارد که هم باعث ایجاد حس تعلق سازمانی میان آنها می‌ شود و هم دوستی و حس اعتماد را در آنها بیشتر می ‌کند.

• مشارکت همه کارکنان در کارهای مختلف سازمان

مشارکت دادن نیروها در یک سازمان، یکی از مهمترین روش های به وجود آوردن حس تعلق سازمانی می باشد و یک مزیت برای سازمان‌ هایی که مشکلات زیادی دارند شناخته می شود. زیرا می تواند نتیجه منفی حاصل را به بهترین نحو، تغییر دهد. در این روش فوق العاده، مدیر سازمان باید همه کارمندان را در کارهای مهم مشارکت دهد تا با همکاری هم در بهبود عملکرد کلی سازمان، نقش اساسی داشته باشند و حس تعلق سازمانی را بتوانند به خوبی ایجاد نمایند.

در سال ‌های قبل، یک شرکت فعال در موقعیت خیلی بدی قرار گرفت که باعث شد بیشتر کارمندان، آن شرکت را ترک کنند. بعد از این اتفاق ناخوشایند، مدیر جدیدی وارد سازمان شد که روش مدیریت قبلی را تغییر داد و توانست با مشارکت کارمندان در انجام کارهای زیاد و بیش تر شدن اختیارات آنها، نیروها را دوباره جذب نماید. بنابراین اگر مدیر سازمان از نیروها جهت بهبود عملکرد سازمان کمک بخواهد، یعنی در حقیقت اولین گام برای ایجاد حس تعلق سازمانی را برداشته است. همچنین جلسات هم اندیشی در مورد موضوعاتی از قبیل افزایش درآمد، بهبود شرایط کارکنان و افزایش فروش، می تواند به شما در رسیدن به اهداف سازمانی و پیشرفت کارکنان، کمک شایانی کند.

• سختگیر نبودن مدیران سازمان نسبت به کارکنان

باید بدانید که مدیران در سازمان های موفق در عین حال که بر اساس قانون و مقررات، پایبند به نظم و انضباط سازمانی هستند، با کارکنان نیز حس دوستی و اعتماد زیادی به وجود می ‌آورند و به آرامش و آسایش آنها اهمیت ویژه ای می ‌دهند و همکاری لازم را با کارمندان خود دارند. همین عوامل سبب حس تعلق سازمانی در آنها می شود.

در صورت تمایل میتوانید برای اطلاعات بیشتر مقاله نظم و انضباط فردی را مطالعه کنید.

در گذشته مدیر شرکت ها در دفتر کارشان می نشستند و برخورد خیلی سردی با کارمندان خود داشتند. حتی پدران در خانه بسیار سختگیر بودند و فرزندان خود را تنبیه می‌ کردند تا به قول خودشان آنها را درست تربیت کنند. ولی بعد ها متوجه شدند که این روش تربیت، مشکلات رفتاری زیادی را در فرزندشان به وجود می ‌آورد و باعث می ‌شود که خلاقیت های آنها از بین برود.